Przepis zaczerpnięty z bloga „The Tummy Train”.

Składniki:

Ciasto

• Mąka – 460g (w oryginale – 2 filiżanki mąki uniwersalnej i 1 mąki chlebowej, ja wzięłam 3 filiżanki wrocławskiej ze smokiem czyli, jak powiedziała waga, te 460g, wyszło)
• ciepła woda – 0,25 litra
• drożdże w proszku – 1 opakowanie (standardowo Oetkera na 500g maki ma 7g drożdży)
• cukier – 3 łyżki
• sól – 3/4 łyżeczki

Nadzienie

• czosnek – 3-4 ząbki
• świeże zioła wedle smaku – razem z czosnkiem powiedzmy 1/4–1/2 szklanki
• żółty ser  tarty – jakieś 2 szklanki
• masło – 50g
• sól
• pieprz

Wykonanie

W dużej misce rozpuścić w ciepłej wodzie cukier, dodać drożdże i 2/3 mąki, wymieszać drewnianą łyżką na paćkę, dodać sól i dalej mieszać dosypując pozostała mąkę porcjami po 3-4 łyżki. Gdy łyżka nie daje już rady przejść na mieszanie ręczne. Gdy ciasto już odłazi od miski można wyjąć i domaltretować na stolnicy / dużej desce. Domaltretowane na gładko i nie kleiście ciasto włożyć do miski posmarowanej olejem, nakryć ściereczką i zostawić na godzinę-dwie albo aż urośnie dwukrotnie (u mnie, w ciepły dzień, urosło sobie w jakieś pół godziny).

Tu jest dobre miejsce na utarcie sera (zastosowany został cheddar w ilości stanowczo większej niż wynikało to z oryginalnego przepisu, a i tak w produkcie końcowym go nie widać, choć smak jest) oraz posiekanie czosnku i ziół (tych ostatnich dla odmiany dałam jednak mniej niż w przepisie, wybrane na zasadzie „co świeżego mam na parapecie albo było w Tesco w małych porcjach”, padło na rozmaryn i estragon).

Wyrośnięte ciasto z rozmachem wyciepnąć na oprószoną mąką stolnicę i zostawić na 5 minut. W tym czasie należy roztopić masło.

Ciasto rozwałkować do przybliżenia prostokąta o wymiarach 50×24cm, posmarować rotopionym masłem, posypać solą i świeżo mielonym czarnym pieprzem wedle uznania. Na cieście równomiernie rozsypać zioła i czosnek, a następnie tarty ser.

Ciasto pociąć na sześć pasków o długości 24cm, po czym ułożyć paski na sobie. Przy podnoszeniu pierwszego paska stwierdzić że cholernik się przykleił i tak będzie leżeć, po długich bojach go odkleić przy okazji zsypując z niego cały ser (ziółka trzymają się lepiej), położyć na innym pasku,  posypać serem z powrotem, czynności powtórzyć. [1]

Otrzymany sześciowarstwowy przekładaniec pokroić na sześć prostokątnych kawałków, które układamy „na boku” (patrz zdjęcia przy przepisie źródłowym) w formie do keksu (jeśli forma jest metalowa to należy wysmarować ją tłuszczem) – wedle przepisu powinna mieć 22,5×12,5 centymetra, w mojej nieco mniejszej też się zmieściło, tylko bardziej pchało się w górę. Po ułożeniu ciasta posypać je po wierzchu serem, który znowu na pewno zlatywał, polać resztą masła, przykryć ściereczką i znów odstawić do wyrosnięcia na 30-40 minut.

Nagrzać piekarnik do 180°C, piec 35-45 minut, do zrumienienia wierzchu i upieczenia środka. Jeśli wierzch rumieni się za szybko należy przykryć formę folią aluminiową.

Po wyjęciu zostawić do ostudzenia na co najmniej 20 minut, po czym wyjąć na talerz/deskę/półmisek (metalowa forma może wymagać poluzowania brzegów nożem) i jeść odrywając kawałki. Najlepsze na ciepło, ale niestety, dwie osoby takiej porcji nie przejedzą na raz…

[1] Następną razą chyba daruję sobie posypywanie serem przed układaniem, tylko od razu będę sypać na przekładańca. Mniej nerwów.

One Response to “„Rwany” chleb serowo-ziołowy”

1. Spriggana says:

   04.07.2013 at 23:03

   Podejście drugie: tym razem z mieszanki mąki zwykłej i razowej (2 części zwykłej na jedną razowej), ser wylosował się wędzony gryficki, zapomniałam że wyszło mi masło, więc zastąpiłam je oliwą, oraz zamiast estragonu dodałam tymianek.

   Nie wiem czy to z racji mąki, czy jakiejś innej ciasto wyszło bardziej zwarte, dzięki czemu łatwiej montowało się przekładańca, ale też zdecydowanie chciało rosnąć w foremce na grubość a nie na szerokość. W efekcie tym razem chleb przybrał postac ślicznego esafloresa.

   Ale nadal bardzo dobry na wieczorne pogryzanie pod wino.